Μαζι σου μεχρι τελους

Οι άνθρωποι έχουν μια έκφραση: «Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεος γελάει». Πιστέψτε με, το κείμενο δεν είναι χιουμοριστικό αλλά ειλικρινά είμαι βέβαιος ότι ακόμα ακούω τα γέλια όλων από τον Παράδεισο. Νευρικό γέλιο που δε σταματάει. Τρεις και κάτι δεκαετίες ζωής, άπειρες στιγμές, κάποιες από αυτές με σκέψη για το μέλλον, πολλές με απίστευτα λάθη και κουταμάρες και κάπου κοντά εδω στο τέλος, σχέδια. Σχέδια επιβίωσης, σχέδια φυγής, σχέδια δεν ξερω κι εγω τι...

Όλα καπνός. Όλα αυτά τα υλικά και εγωιστικά πράγματα για τα οποία πείθουμε τους εαυτούς μας ότι έχουν σημασία και μας χαρίζουν ευημερία, χάνονται σε δυο μάτια ανθρώπινα. Σε μια φωνή μαγική και σε μια ψυχή γεμάτη καλοσύνη κι ομορφιά μεγαλύτερη απ’ οτιδήποτε μπορεί να συλλάβει η λογική.

Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Τόσο σου παίρνει για να καταλάβεις αν αυτή είναι η Μια. Κι άλλο τόσο σου φαίνεται ο χρόνος μαζί της και πριν το αντιληφθείς περνάει όπως περνάει η αναπνοή σου αυτή τη στιγμή. Κι έχεις πει λόγια πολλά, έχεις δακρύσει, έχεις χωθεί στην αγκαλιά της όπως τα μικρά παιδιά που αναζητούν τη μητρική προστασία. Αυτό είσαι μαζί της. Όχι Μηχανή, όχι κακός, όχι κυνικός, όχι αναζητητής του δίκιου σου ή υπερασπιστής του εγωισμού σου. Όχι, όχι, όχι πια. Το παιδί από μέσα σου ξεμύτισε και ονειρεύεται. Αθώα, ειλικρινά, έντονα, αληθινά, ζωηρά, γεμάτο ενέργεια, δίψα και θέληση.

Γκρεμίζεις τα ψεύτικα κάστρα που τόσο καιρό έχτιζες ως δήλωση της ισχύος σου, ως μέσα απόκτησης δύναμης και που τελικά έγιναν τα μέσα για την απομόνωσή σου. Βάζεις όλη σου τη δύναμη στα πόδια και τρέχεις, τρέχεις δεν ξέρεις προς τα που, απλά την ακολουθείς και την εμπιστεύεσαι. Θα σε προσέχει. Απλά το γνωρίζεις, χωρίς να ξέρεις το γιατί.

Το είναι σου δεν έχει καμία απολύτως σημασία χωρίς το είναι της. Το Εγω σου, χάνεται στο Εμείς. Όχι εσυ, μόνο ο εγωισμός σου. Αυτό αρκεί να χαθεί, πρέπει να χαθεί και τελικά χάνεται. Η ψυχή σου θέλει να βγεί από το σώμα σου και να γίνει ένα με τη δική της και κάθε σκέψη σας να γίνει κοινή, χωρίς λόγια, χωρίς χειρονομίες και βλέμματα. Απλά καταλαβαίνεστε. Κι όταν αξία σου γίνεται η υπεράσπιση όλου αυτού που αισθάνεσαι μέχρι τέλους, η πίστη να ζήσεις αυτό κι ας καούν όλα τα υπόλοιπα, όταν αξία σου γίνεται ο ευγενέστερος όλων των στόχων, να κάνεις έναν άνθρωπο ευτυχισμένο και μέσα από την ευτυχία του να ανθίζει κι η δική σου ψυχή μέρα με τη μέρα, τότε ναι... αυτό έχει σημασία!

Ο εαυτός σου, φωνάζει «Σας τα χαρίζω όλα. Τις πρόσκαιρες ευτυχίες, τις εντυπωσιακές γυναίκες, τους στόχους για την εντύπωση και για το μπάσιμο στο μάτι του αλλουνού, τις ονειρεμένες ζωές της τηλεόρασης, την καλή ζωή του άντρα του πολλά βαρύ του ποθητού μέχρι κι από την ίδια του τη μάνα, τα λούσα σας και τα θαμπώματά σας. Γιατί εγώ ήμουν τυφλός μα τώρα βλέπω. Βλέπω μόνο αυτό που χρειάζομαι, αυτό που πάντα θα χρειάζομαι και μόνο αυτό. Τον άνθρωπό μου!»

Μαζί της παντού και πάντα, μέχρι τέλους!

Λυκούργος Μπουγάς