Σ'ευχαριστώ...

Ένα μύνημα.... 

-Τί έχεις; Δεν είσαι καλά έτσι δεν είναι;

-Με κατάλαβες...όχι δεν είμαι καλά....

Φτάνοντας πια στα 35 μου, έχω μάθει πλέον να φοράω τη χαμογελαστή μου μάσκα, ότι κι αν μου συμβαίνει...Γνωστοί και φίλοι με έχουν ρωτήσει πολλές φορές πως είναι δυνατόν να χαμογελάω συνέχεια....Κάποιος συνεργάτης κάποια στιγμή το απέδωσε στο ότι είχα ευτυχισμένο γάμο...Πού να ήξερε πως ήταν η περίοδος που χώριζα....

Όχι δεν ήμουν πάντα έτσι...χάνοντας ένα πολύ αγαπημένο μου άτομο αναθεώρησα...

Ότι και αν μου συμβεί θα χαμογελάω...μόνο ο θάνατος δε διορθώνεται...

Κι όμως υπάρχουν αυτές οι δύσκολες μέρες που προσπαθώ να κρύψω τη συννεφιά μου... Κι εσύ με καταλαβαίνεις πάντα, χωρίς να χρειάζεται να σου πώ κατι...Γι'αυτό είσαι ο καλύτερός μου φίλος...

Αισθάνομαι ήδη καλύτερα...Σ'ευχαριστώ...

Χριστίνα